Herdenkingsdag 22-09-2012
Het was die zaterdag al vroeg dag. Kris en Annemie, Dominique en Chris,
Steven en Vicky en Jef en Chris rijden langs omwegen naar Kester om
samen met ons alles verder klaar te zetten voor onze jaarlijkse
herdenkingsdag.
Dominique en Chris krijgen onderweg al een bemoedigende teken en namen
deze foto.
In de zaal aangekomen vindt elkeen vlug zijn taak zodat we te 13 uur
klaar zijn om iedereen te begroeten.
Dit jaar wordt het een dag voor al onze overleden kinderen want er
moesten geen naamplaatjes bijgezet worden op het park.
We zijn natuurlijk blij dat Jef ook dit jaar onze moderator zal zijn.
Op de tafel staan bewaardoosjes waarvoor Chris Roodhooft een mooi
gedichtje schreef:
Moge
tijd en genegenheid
je
dierbaarste herinneringen
verzachten
tot
een glimlach in je hart.
Nog eens bedankt hiervoor Chris.
Die doosjes en het gedichtje zijn de draad doorheen onze
herdenkingsviering in de zaal.
Na een deugddoende kop koffie opent Jef met een tekst van Kris Gelaude
en verwijst naar de bedoeling van de doosjes
en het verhaal van de eekhoorn en de mier.
Na het liedje van K3:”Wanneer zie ik jou terug?” wordt het zeer stil in
de zaal en als Vicky een getuigenis brengt over haar verwerkingsproces
na de dood van Fientje is iedereen ademloos…
Getuigenis Vicky
Gelukkig staat Jef nog met zijn 2 voeten op de grond en hij roept alle
kinderen in de zaal samen om bellen te blazen bij een liedje en zo
honderdduizend kusjes te sturen naar onze sterrenkinderen.
Nadien komt het liedje “ The dance” en tijdens de
powerpointvoorstelling worden al onze schatten vernoemd.
Na het gedichtje van Annemie over de rode ballon krijgt iedereen nu
echt zin om met een ballon richting Pervivopark te wandelen en er een
groet te zenden naar de overkant.
Ook de burgemeester van Gooik komt er ons dag zeggen.
Zoals elk jaar voelt het goed om te kuieren tussen de boompjes en er
samen te zijn.
Eens terug in de zaal staan de balletjes met kriekjes te wachten en de
boterhammen smaken weer heerlijk.
Na de rijstpap met suiker (bedankt Tinneke) en een warme babbel bij een
deugddoende pint wordt het stilaan tijd om afscheid te nemen.
Alle doosjes gaan mee naar huis en ik hoop dat ze er vaak opengaan om
dierbare herinneringen rond te strooien
