Herdenkingsdag "Ik Leef Verder" – 22 september 2007

Een beetje zenuwachtig begonnen we aan onze eerste herdenkingsdag van de v.z.w. Ik Leef Verder, één van de hoofdactiviteiten van onze vereniging.

Er werd alvast goed gereageerd op onze uitnodiging. (overigens prachtig gemaakt... Bedankt Chris) We waren met 75 deelnemers. Het is als een schouderklopje voor het bestuur van onze club...

We hadden afgesproken om 9.30 uur aan zaal “Ons Huis” te Kester. Uitgelaten stemming, iedereen in de weer. Marc en Josiane met hun grote ketels soep. Achteraf beweerde Jef dat z’n lievelingssoep tomatensoep met ballekes is, maar daar is nu de courgettesoep van Josiane en Marc bijgekomen. Héél lekker!
Het geluid werd op punt gezet door Michel en Niels. Alles eigen materiaal, niets moeten gaan huren... leuk!
Jef en Jens waren nog geconcentreerd aan het oefenen voor de liedjes en de muziek. Dit was wel nodig, kwestie van de teksten te herhalen van de liedjes die Jef zou zingen. Je kan het toch niet maken dat de teksten niet zouden kloppen door de stress... je kunt toch geen fonetische klanken maken als de zaal bijna vol zit, hé Jef.

Chris en Erica, Chris en Vicky waren druk in de weer met de tafels en de zaal te versieren en met resultaat: alles in het teken van de regenboog, ons thema voor deze dag. Enig mooi het hoekje met de foto’s van onze sterrenkindjes.

Steven, Dominique en Niels waren onmisbaar om de zaal te verduisteren, tafels klaar te zetten, koffie te zetten, enfin honderd en één klussen...
Men voelde het... het moest en zou perfect zijn, de viering.

Toen was het zover, vanaf 13.00 uur kwamen de eerste deelnemers aan. We zouden deze mensen ontroerende maar ook gelukkige momenten bezorgen.
Bij het aankomen van de genodigden werd er kennis gemaakt bij een lekker tasje koffie...

De viering

Dan vertrek... wandeling naar Kesterheide met voor elk overleden kindje een witte ballon. Anders dan vroeger bleef iedereen bij elkaar. Mooi, er was een verbondenheid tussen ons allen.

Op het Pervivopark mochten we de heer Burgemeester van Gooik verwelkomen, alsook Ludo Stassens, voorzitter van Natuurpunt Gooik.
Iedereen wandelde sereen van boom naar boom en bleef een tijdje verwijlen bij hun eigen overleden kindje... ontroerend was een familie die samen met hun kindjes rond hun boompje in het gras ging zitten...
Na een gedicht van Chris over 53 keer “verloren strijd” werden de ballonnen los gelaten. Witte ballonnen tegen een helderblauwe lucht – een heel mooi beeld...
Nathalie heeft van dit alles prachtige foto’s genomen waarvan een paar uitzonderlijk mooi: Lieke die speelt tussen de kindjes van het monument...

Het was een druk pratende bende die terugwandelde naar de zaal voor een deugddoende koffietafel.

Alle ouders van een overleden kindje kregen een “troostbeeldje” mee naar huis, het logo en de zin van onze vereniging...

Achteraf, na het opruimen, voelde we allen hetzelfde... hiervoor doen we het...
Wat waren we lichamelijk moe, maar zo voldaan van deze uitzonderlijke dag.

Hierbij nog eens iedereen bedankt voor de hulp, en speciale merci voor Luc, Annemie, Ellen, Niels, An, Lore, Liam, Tinne en de buren van Josiane en Marc. Zij verstonden de kunst om onopvallend héél hard te werken...

In onze tuin staat een bordje... “er is maar één ding belangrijk in het leven... een goed mens zijn...”

Tot volgend jaar!
Jef


Voor meer foto's, klik hier